Η προίκα στον ΠυργετόΗ προίκα στον Πυργετό σε γενικές γραμμές δινόταν πάντα ανάλογα με την οικονομική κατάσταση της οικογένειας της νύφης την νοητική, σωματική και εμφανισιακή κατάσταση της ιδίας και την αντίστοιχη του γαμπρού.
Η προίκα χωριζόταν συνήθως στις εξής πέντε κυρίες κατηγορίες :
Για να σχηματιστεί μια καλύτερη εικόνα για το τι ακριβώς συνέβηνε με την προικοδότηση των κοριτσιών αρκεί να ενσκήψουμε προσεκτικά στο αρχιερατικό έγγραφο του 1795 (αψΖε΄ Οκτωβρίου ιδ΄) που απευθύνεται σε κλήρο και λαό περί των προικών στα Τρίκαλα από το οποίο προκύπτει ότι ο χριστιανικός πληθυσμός της περιοχής ήταν χωρισμένος σε τέσσερεις τάξεις και βάσει αυτού η μητρόπολη Τρίκκης αποφάσισε να τυποποίηση την προικοδότηση των θυγατέρων και όλη την πριν του γάμου διαδικασία για να απαλλαγούν οι Χριστιανοί από τα δυσβάσταχτα έξοδα των γάμων. Επίσης ζητείτε οι δυο οικογένειες των μελλονύμφων να παύσουν την ανταλλαγή άλλων δώρων και πεσκεσιών πριν του γάμου καθώς την ανταλλαγή επισκέψεων μετά πολυπληθών ακολουθιών προφανώς προς οικονομική ανακούφιση τους.Παραθέτω αυτούσιο το απόσπασμα του αρχιερατικού έγγραφου:
<<Όλαι δε αύται αι ειρημέναι τάξεις να λαμβάνωσι εις τους γάμους δύο μόνο μπρατίμους και μετά το φίλευμα του πεθερού όπου γίνεται την β΄εσπέρας να φεύγωσιν οι τε μπράτιμοι και οι υπηρέται, όστις δε των γαμβρών θέλει να πηγαίνη εις τον πενθερόν του ή όστις των πενθερών εις τον γαμβρόν του να λαμβάνη εκάτερος τρεις πλησιέστερους συγγενείς του και να πηγαίνη. Έτι δε να παύσωσι από του νυν και εις το εξής τα βρακοϋποκάμισα και γλυκά όπου στέλλονται εκ μέρους της νύμφης προς τον νυμφίον γινομένου του συνοικεσίου. Ομοίως να παύσωσι και τα πεσχέσια του γαμβρού προς τον πενθερόν και άλλους συγγενείς εν τω των γάμων καιρώ (...)>>
Στο τέλος του έγγραφου δια την σίγουρη εφαρμογή του μέτρου η μητρόπολις απειλεί τους πιστούς με επιτίμια και κατάρες.
Ορίστηκε έτσι κάθε τάξη να δίνει όσα παρακάτω περιγράφονται αναλυτικά χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν γινόταν παζαρέματα ,αλλαγές, πλεονασμοί ή παραλήψεις και εκπτώσεις επί ων γενικών κατευθύνσεων και σε γενικές γραμμές πρέπει να ίσχυσε σίγουρα μέχρι την απελευθέρωση το 1881 και μάλλον να έφτασε ως τις αρχές του 20ου αιώνος.
Α. Η α΄τάξη έπρεπε να δίδη προίκα :
1. πεντακόσια γρόσια μετρητά,
2. οκτώ αλλαξιές εσώρουχα,
3. οκτώ μανδήλια μεταξωτά,
4. ένα στρώμα,
5. ένα πάπλωμα,
6. δύο προσκέφαλα,
7. ένα σεντόνι,
8. ένα καζάνι,
9. δύο στρέμματα αμπέλι,
10. δύο τσάπες,
11. ένα σεντούκι,
12. ένα κοφίνι,
13. μια σκάφη ,
14. ένα μπρίκι του καφέ
15. τρεις φορεσιές σκέτες,
16. δύο ζωνάρια αργυρά,
17. τριάκοντα μισόφλωρα στολίδια για φορεσιές,
18. ένα ζευγάρι σκουλαρίκια χρυσά,
19. δύο βαμβακερά υφαντά,
20. δύο φέσια,
21. μια λεκάνην
22. ένα αλέτρι.
Β. Η β΄τάξη να δίδη προίκα :
1. τριακόσια γρόσια μετρητά,
2. έξι αλλαξιές εσώρουχα,
3. έξι μανδήλια μεταξωτά,
4. ένα στρώμα,
5. ένα πάπλωμα,
6. δύο προσκέφαλα,
7. ένα σεντόνι,
8. ένα καζάνι μικρό,
9. ένα στρέμμα αμπέλι,
10. δύο τσάπες,
11. ένα σεντούκι,
12. ένα κοφίνι,
13. μια σκάφη ή λεκάνη ,
14. ένα μπρίκι του καφέ,
15. μια φορεσιά σκέτη,
16. ένα ζωνάρι αργυρό,
17. είκοσι μισόφλωρα στολίδια για φορεσιές,
18. ένα ζευγάρι σκουλαρίκια ασημένια,
19. ένα βαμβακερό υφαντό,
20. ένα φέσι,
21. ένα φωτιστικό(λυχνάρι ή λαμπόγυαλο) ή κηροπήγιο.
Γ. Η γ΄τάξη να δίδη προίκα :
1. εκατόν πεντήκοντα γρόσια μετρητά,
2. τέσσερα μανδήλια μεταξωτά,
3. μία φορεσιάν σκέτη,
4. δέκα μισόφλωρα στολίδια για φορεσιές.
Δ. Η τετάρτη τάξη να δίδη προίκα :
1. ογδόντα γρόσια μετρητά,
2. τρία υποκάμισα,
3. δύο προσκέφαλα,
4. ένα φέσι.
Βιβλιογραφία-Πηγές: Η Λάρισα και η θεσσαλική Ιστορία,Δ΄ τόμος,Κεφάλαιο 22ο,
Παραθέματα από τις Πηγές για την Τουρκοκρατία στη Θεσσαλία,
Αρχιερατικό έγγραφο περί των προικών από τα Τρίκαλα του 1795. |
