Όταν οι πλευρές των ενδιαφερομένων συμφωνούσαν τα αρραβωνιάσματα που στις περισσότερες περιπτώσεις σύμπιπταν με το προξενιό τότε ο προξενητής, μαζί με τον πλησιέστερο συγγενή του γαμπρού και τον πλησιέστερο συγγενή της νύφης συντάσαν και υπογράφαν την φατούρα, δηλαδή ένα είδος σημερινού συμφωνητικού.

Στη φατούρα η οικογένεια της νύφης ζητούσε ένα ειδικό ποσό χρημάτων, παπούτσια για τον προξενητή και για τους κουνιάδους και κουνιάδες, ένα ντουμπλόνι χρυσό, ένα βραχιόλι σκουλαρίκια κλπ.

Αν τυχών ο γαμπρός δεν συμφωνήσει με τη φατούρα της νύφης, διαλύονται οι αρραβώνες.

Μετά την υπογραφή της φατούρας οι δύο νέοι ήταν αρραβωνιασμένοι επισήμως και οι οικογένειες τους διαδίδανε το νέο στο κοινωνικό τους περίγυρο.

Από την ημέρα που θεωρούνταν αρραβωνιάσμενοι μέχρι την ημέρα που παντρεύονταν οι μελλόνυμφοι δεν βλέπονταν μεταξύ τους.

Η φατούρα που έγινε το βράδυ των αρραβώνων πραγματοποιείται τρεις μέρες προ του γάμου συνήθως τότε η νύφη εκάνε τραπέζι το σόϊ του γαμπρού και στο τραπέζι παραβρισκόταν τα ίδια πρόσωπα που είχαν παραβρεθεί και στους αρραβώνες.