ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΙΑΤΡΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΒΑΪΟΥ ΠΟΥΛΙΑΝΙΤΗ ΚΑΙ Η ΕΜΠΛΟΚΗ ΤΟΥ ΩΣ ΜΑΡΤΥΡΑ ΣΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΗ ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ
Ο Ιατρός Δημήτριος Πουλιανίτης γεννήθηκε στον Πυργετό Τρικάλων το 1896. Γονείς ήταν ο Βάιος Πουλιανίτης, αγρότης, και μητέρα του η Άννα Πουλιανίτη το γένος Αλεξίου, οικοκυρά, μετά από επτά (7) χρόνια αποχώρησαν για την Αμερική όταν ήδη βρίσκονταν οι άλλοι δύο δίδυμοι γιοι της Αχιλλέας και Ηλίας εγκατεστημένοι στην Βοστώνη και είχαν προοδεύσει επιχειρηματικά. Τον Δημήτριο τον είχαν αφήσει σε συγγενική τους οικογένεια στα Τρίκαλα για να τελειώσει το Γυμνάσιο (τότε σχολαρχείο) και να προετοιμασθεί για το Πανεπιστήμιο και μάλιστα για τη Νομική Σχολή. Η επιθυμία όμως του νεαρού Δημήτριου ήταν η Ιατρική σχολή και όχι η Νομική, στην οποία εισήχθη τελικά με άριστες επιδόσεις.
Συμμετείχε στη μικρασιατική εκστρατεία και μετά την αποχώρηση του Ελληνικού Στρατού στην Μ. Ασία επέστρεψε στην Ελλάδα . Μετά την εκπλήρωση των στρατιωτικών του υποχρεώσεων και αφού πήρε το πτυχίο της Ιατρικής αποφάσισε να πάει στην Αμερική να συναντήσει την οικογένειά του. Όμως, λόγω κάποιας επιδημίας, η Αμερικανική Κυβέρνηση απαγόρευσε την είσοδο μεταναστών στην Αμερικανική Επικράτεια. Αφού λοιπόν μάταια περίμενε την άρση της απαγόρευσης στην Κούβα για εννέα (9) μήνες αναχώρησε για την τότε φημισμένη Ιατρική Σχολή της Λειψίας στη Γερμανία όπου πήρε διπλή ειδικότητα, του παθολόγου και του μαιευτήρα γυναικολόγου. Στη Γερμανία έζησε κατά τη διάρκεια της ειδίκευσής του την άνοδο του εθνικοσοσιαλισμού (1936) και τους διωγμούς των Εβραίων και των Γερμανών αντιναζιστών τις ωμότητες και πράξεις βίας από τους ναζί του Χίτλερ, κάτι που του είχε μείνει ανεξίτηλο στη μνήμη του και συχνά εξέφραζε τον αποτροπιασμό του. Εγκαταστάθηκε στα Τρίκαλα και άσκησε το επάγγελμά του, αφού η επιθυμία του ήταν να βοηθήσει τα χωριά του θεσσαλικού κάμπου που τα μάστιζε η ελονοσία και η λύσσα. Παντρεύτηκε την εκ Καρδίτσας Γεωργία Αθανασίου Γκούμα και απέκτησε τέσσερις γιους: 1) τον Βάϊο Δ. Πουλιανίτη, υγιεινολόγο – μικροβιολόγο ιατρό, ο οποίος σαν νομίατρος υπηρέτησε στα Τρίκαλα μέχρι που προσεβλήθη από την επάρατο νόσο και απεβίωσε το 1984, 2) τον Αθανάσιο Δ. Πουλιανίτη, χειρούργο οδοντίατρο, ο οποίος άσκησε επί σαράντα (40) και πλέον έτη το επάγγελμα στα Τρίκαλα όπου ζει σήμερα σαν συνταξιούχος, 3) τον Αχιλλέα Δ. Πουλιανίτη, ο οποίος σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες και Οικονομική Δημόσια Διοίκηση, σήμερα ζει και εργάστηκε στα Τρίκαλα ως Διευθυντής του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Τρικάλων, 4) τον Οδυσσέα Δ. Πουλιανίτη, ο οποίος σε ηλικία 23 μηνών προσεβλήθει από μηνιγγίτιδα και απεβίωσε.Όταν κηρύχθηκε ο ελληνοϊταλικός πόλεμος και ήταν από τους πρώτους που πήγε στα Βουνά της Αλβανίας να πολεμήσει για την πατρίδα. Εκεί σαν έφεδρος αξιωματικός του υγειονομικού σώματος που ήταν, διοικούσε τμήμα συγκέντρωσης και περίθαλψης των τραυματιών στρατιωτών μετά τις φονικές μάχες ή τους βομβαρδισμούς των Ιταλών. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής ο Δημήτριος Πουλιανίτης λόγω των γνώσεών του στη γερμανική γλώσσα (μιλούσε άπταιστα γερμανικά λόγω των σπουδών στη Γερμανία), αποτελούσε για τους Γερμανούς που ασθενούσαν, τον άνθρωπο στο νοσοκομείο Τρικάλων στον οποίον μπορούσαν να απευθυνθούν, αυτό το πλεονέκτημα και η θέση του ως ιατρού στο νοσοκομείο του έδωσε την ευκαιρία και βοήθησε ποικιλοτρόπως πολλούς Τρικαλινούς για το μικρό χρονικό διάστημα που έμεινε εκεί γιατί μόλις εμφανιστήκαν τα πρώτα αντάρτικα τμήματα του ΕΛΑΣ στη περιοχή το έσκασε για το βουνό και εντάχτηκε σε αυτά προκαλώντας την οργή των Γερμανών. Μετά το τέλος του πολέμου εντάχθηκε στο ΑΚΕ (Αγροτικό Κόμμα Ελλάδος, διατελέσας και γραμματέας αυτού στο Νομό Τρικάλων) κι αυτό αποτέλεσε αιτία να διώχθει στις αρχές του 1950 από τη θέση του Διευθυντή της Γυναικολογικής Κλινικής του νοσοκομείου Τρικάλων και να μετατεθεί στο αγροτικό ιατρείο Παναγίας (Κουτσούφλιανης) Καλαμπάκας για να προσφέρει τις υπηρεσίες του, ενώ ταυτόχρονα προσέφερε υπηρεσίες και στα χωριά Ορθοβούνι, Τριγώνα, Πεύκη, Κορυδαλλός, Μαλακάσι και Αμπελοχώρι. Το 1968 λόγω ορίου ηλικίας αναγκάσθηκε να παραιτηθεί από τη θέση του αγροτικού ιατρού και επέστρεψε στα Τρίκαλα .Μετά από όλα αυτά και ειδικά μετά το θάνατο της συζύγου του (16-2-1971) υποκύπτοντας στην βεβαρημένη υγεία του που επλήγη ανεπανόρθωτα στα βουνά της Αλβανίας ως στρατιώτη και της Πίνδου ως αντάρτη(πνευμονία, άσθμα, κλπ., καθώς και την ελονοσία, τη μάστιγα του θεσσαλικού κάμπου) άφησε την τελευταία του πνοή μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός τον Αύγουστο του 1971.Σημαντική στιγμή στη ζωή του ήταν όταν ο ίδιος κατέθεσε ως μάρτυρας για την απόπειρα δολοφονίας του Ελευθερίου Βενιζέλου το 1933 .
Παρατίθεται η Ένορκη κατάθεση του μάρτυρα ιατρού Δημητρίου Βαϊου Πουλιανίτη (σημ.ο ίδιος ήταν βενιζελικός) προς τον εισαγγελέα Δ. Βελίνη σχετικά με τη δολοφονική απόπειρα εναντίον του Ελ. Βενιζέλου (Ιούνιος 1933) από όπου φαίνεται η εμπλοκή των Τρικάλων αλλά και Τρικαλινών στην απόπειρα δολοφονίας του Ελευθερίου Βενιζέλου καθώς υπάρχουν στο αρχείο του Ελευθερίου Βενιζέλου καταθέσεις κι άλλων Τρικαλινών.
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΗΣ ΑΠΟΠΕΙΡΑΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ.
Το βράδυ της 6ης Ιουνίου του 1933, ο Ελευθέριος Βενιζέλος με τη σύζυγό του Έλενα επέζησαν της δεύτερης απόπειρας δολοφονίας εναντίον του, στη λεωφόρο Κηφισίας.Μετά από μια κούρσα θανάτου με καταιγισμό πυροβολισμών που διήρκεσε περίπου μισή ώρα, ώσπου το αυτοκίνητο του Βενιζέλου κατόρθωσε να ξεφύγει από τους διώκτες του στο ύψος του Γηροκομείου. Κατευθύνθηκε προς το νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» για να προσφερθούν οι πρώτες βοήθειες στην Έλενα Βενιζέλου, που είχε τραυματισθεί ελαφρά.Μετά την απόπειρα αυτή τα πνεύματα μεταξύ των δύο πλευρών, βενιζελικών και αντιβενιζελικών, οξύνθηκαν και έφθασαν σε σημείο παράνοιας. Στις 10 Ιουνίου 1933 ο ανακριτής Τζωρτζάκης, παρά τις πιέσεις, διατάσσει τη σύλληψη του διοικητή της Γενικής Ασφάλειας, Ιωάννη Πολυχρονόπουλου, του αδελφού του Νικολάου, που ήταν έμπορος, των αστυνόμων Μαρκάκου και Τζαμαλούκα και του λήσταρχου Καραθανάση, που είχε αμνηστευτεί. Η σύλληψη ενός τόσου υψηλόβαθμού στελέχους της Αστυνομίας προκαλεί μεγάλη εντύπωση, καθώς ήταν προσωπική επιλογή του πρωθυπουργού. Αποχρώσες ενδείξεις ηθικής αυτουργίας προέκυψαν και για δύο στελέχη του Λαϊκού Κόμματος, τον υπουργό Εσωτερικών Ιωάννη Ράλλη και τον βουλευτή Οιτύλου Πέτρο Μαυρομιχάλη. Όμως, η κυβερνητική πλειοψηφία δεν συναίνεσε στην άρση της βουλευτικής τους ασυλίας.Η δίκη των κατηγορουμένων για την απόπειρα δολοφονίας κατά του Ελευθερίου Βενιζέλου θα ξεκινήσει στις 22 Φεβρουάριου 1935. Στο εδώλιο θα καθίσουν συνολικά 18 άτομα, μεταξύ αυτών δύο υψηλόβαθμοι αστυνομικοί, ο Ιωάννης Πολυχρονόπουλος και Αθανάσιος Δικαίος, που κατηγορούνται ως ηθικοί αυτουργοί και οι τέσσερις φυσικοί αυτουργοί, με επικεφαλής τον λήσταρχο Καραθανάση, που είχε συλληφθεί από απόστρατους βενιζελικούς αξιωματικούς, καθώς η αστυνομία ολιγωρούσε.Κατά τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας θα αποκαλυφθεί ότι για την απόπειρα κατά του Ελευθερίου Βενιζέλου είχαν διατεθεί 2.000.000 δραχμές με άγνωστο χρηματοδότη. Η δίκη δεν τελείωσε ποτέ. Αναβλήθηκε «επ' αόριστον», επειδή μεσολάβησε το βενιζελικό κίνημα της 1ης Μαρτίου 1935, που κατέληξε σε αποτυχία και συνετέλεσε στην κυριαρχία των φιλοβασιλικών δυνάμεων, που επανέφεραν από την εξορία τον Γεώργιο Β'.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ-ΠΗΓΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ:
Βιογραφικές πληροφορίες για τον Δ.Β.Πουλιανίτη από Αχιλλέα Δ. Πουλιανίτη και Δημήτριο Αχ. Πουλιανίτη.
http://www.sansimera.gr/articles/149#ixzz2FVqnAIsP
http://stigmes.gr/gr/grpages/articles/packard.html
http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathextra_1_14/02/2010_451467
http://www.venizelosarchives.gr
http://www.venizelosarchives.gr/rec.asp?id=71610
